بررسی همگرایی هزینه خانوارهای شهری در استان‌های ایران: رهیافت اقتصاد سنجی فضایی

یکی از اصول برنامه‌های توسعه اقتصادی در ایران حرکت از برنامه‌های بخشی به سمت برنامه‌های منطقه‌ای است. با این هدف که تخصیص منابع به هر نقطه بر اساس استعدادها و ویژگی‌های آن منطقه ‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی همگرایی مناطق شهری است در استانهای مختلف ایران است؛ با وجود همگرایی فرض بر این است که مناطق فقیر با نرخ رشد بالاتری نسبت به مناطق دیگر تمایل به هزینه کردن در بلندمدت داشته باشند. در این مطالعه به بررسی همگرایی هزینه‌های خانوارهای شهری در استان‌های ایران در بازه زمانی 1391-1377 پرداخته می‌شود. به این منظور، از  الگوی اقتصاد سنجی فضایی استفاده شده و به‌منظور بررسی همگرایی هزینه‌ها از دو نوع همگرایی بتا و سیگما استفاده‌شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد همگرایی بتا در هزینه‌های خانوارهای شهری با ضریب 2817304/0وجود دارد، ضریب همگرایی به لحاظ آماری در سطح اطمینان یه درصد معنی‌دار است. همچنین همگرایی سیگما با ضریب مثبت  0089685/0  و فزاینده بودن انحرافات هزینه‌ها مورد تأیید است. این ضریب در در سطح اطمینان یه درصد به لحاظ آماری معنی دار بوده است.  لذا؛ با توجه به اینکه همه استان‌ها از شرایط یکسانی برخوردار نیستند و مجاورت بین استان‌ها در هزینه استان‌ها دخیل است؛ دولت بایستی در اجرای سیاست‌های اقتصادی خود از همگرایی و یا واگرایی بین استان‌ها اطلاع داشته و در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری خود این مسئله را لحاظ نماید.